ارزیابی ایمونوهیستوشیمیايي پروتوانكوژن HER2/neu در كارسينوم سلول سنگفرشي و مخاط ديسپلاستيك و طبيعي دهان

  • اميرعلا آغبالي دانشیار، گروه پاتولوژی دهان، فک و صورت، دانشکده دندان‌پزشکی، دانشگاه علوم پزشكي تبریز، تبریز، ايران
  • بهروز شکوهی استادیار، گروه پاتولوژی، بیمارستان امام رضا تبریز، تبریز ،ايران
  • سحر توتونچي دندان‌پزشک، تبریز، ايران
  • صونا رفیعیان مربی، گروه پاتولوژی دهان، فک و صورت، دانشکده دندان‌پزشکی، دانشگاه علوم پزشكي زنجان، ايران
  • مریم جانانی استادیار، گروه اندودنتیکس، دانشکده دندان‌پزشکی، دانشگاه علوم پزشكي تبریز، تبریز، ايران
  • محمود سینا استادیار، گروه پاتولوژی دهان، فک و صورت، دانشکده دندان‌پزشکی، دانشگاه علوم پزشكي تبریز، تبریز، ايران
  • Amir Ala Aghbali Assistant Professor, Department of Oral and Maxillofacial Pathology, School of Dentistry, Tabriz University of Medical Sciences, Tabriz, Iran.
  • Behrouz Shokuhi Assistant Professor, Department of General Pathology Emam Reza Hospital, Tabriz, Iran.
  • Sahar Tootoonchi DDS, Tabriz, Iran.
  • Sona Rafieyan Postgraduate Student, Department of Oral and Maxillofacial Pathology, School of Dentistry, Tabriz University of Medical Sciences, Tabriz, Iran.
  • Maryam Janani Assistant Professor, Department of Endodontics, School of Dentistry, Tabriz University of Medical Sciences, Tabriz, Iran.
  • Mahmud Sina Assistant Professor, Department of Oral and Maxillofacial Pathology, School of Dentistry, Tabriz University of Medical Sciences, Tabriz, Iran.

چکیده

مقدمه: ژن HER2/neuپروتوانكوژني است كه بیان بيش از حد آن با بروز بسياري از سرطان‌ها از جمله بدخيمي‌هاي دهان همراه است. اثبات يا رد اين ارتباط نيازمند مطالعات بيشتري است. هدف از اين مطالعه بررسي يك ارتباط احتمالي بين بروز بيش از حد HER2/neu و كارسينوم سلول سنگفرشي دهاني بود.

مواد و روش‌ها: در اين مطالعه توصيفي-تحليلي با استفاده از روش بررسي ايمونوهيستوشيميايي بروز HER2/neu در مخاط طبيعي دهان (18 مورد)، ضايعات پيش‌بدخيم ديسپلازي اپي‌تليال (7 مورد) و كارسينوم سلول سنگفرشي دهان (12 مورد) طي مدت 8 ماه بررسي گرديد. داده‌ها با استفاده از روش‌هاي آماري توصيفي و آزمون‌هاي كروسكال واليس و فيشر آناليز شدند (0/05= α).

يافته‌ها: گروه سوم بیش‌ترین استحکام کششی (Orthoorganizer:1625088گرم، American orthodontic: 2319/957 گرم، Orthotechnology: 1828/061 گرم)،گروه دوم استحکام کششی کمتری داشتند(Orthoorganizer:1479/718 گرم،Americanorthodontic:2081/352گرم، Orthotechnology:1803/190گرم) و گروه شاهد کم‌ترین استحکام کششی را داشتند (Orthoorganizer:1414/661گرم،Americanorthodontic:1840/661 گرم، Orthotechnology :1567/627گرم).سه گروه مطالعه شده از نظر سن و جنس همسان بودند (0/005>p value). درجات صفر، 1+، 2+ و 3+ واكنش ايمونوهيستوشيميايي HER2/neu در گروه داراي مخاط طبيعي دهان به‌ترتيب در 8 (44/4%)، 1 (5/6%)، 4 (22/2%) و 5 (27/8%) مورد مشاهده گرديد. نتايج مربوطه در گروه ديسپلازي اپي‌تليال به‌ترتيب در 3 (42/9%)، 1 (14/3%)، 3 (42/9%)، و 0 (0%) بيمار؛ و در گروه كارسينوم سلول سنگفرشي دهان به‌ترتيب در 8 (66/7%)، 2 (16/7%)، 1 (8/3%) و 1 (8/3%) بيمار ثبت شد. براين اساس، تفاوت آماري معني‌دار از نظر بروز HER2/neu در مقايسه دوبه دوي گروه داراي مخاط طبيعي و ديسپلازي اپي‌تليال (0/55=p value)، گروه داراي مخاط طبيعي و كارسينوم سلول سنگفرشي دهان (0/12=p value) و گروه ديسپلازي اپي‌تليال و كارسينوم سلول سنگفرشي دهان (0/31=p value) ملاحظه نگرديد.

نتیجه‌گیری: بر اساس يافته‌هاي اين مطالعه ارتباط معني‌داري بين بروز HER2/neu و كارسينوم سلول سنگفرشي دهان وجود نداشت.

کلید واژه‌ها: پپتيد HER2/neu، كارسينوم سلول سنگفرشي دهاني، مخاط دهان.

چاپ شده
2016-05-05
استناد به مقاله
1.
آغباليا, شکوهیب, توتونچيس, رفیعیانص, جانانیم, سینام, Aghbali AA, Shokuhi B, Tootoonchi S, Rafieyan S, Janani M, Sina M. ارزیابی ایمونوهیستوشیمیايي پروتوانكوژن HER2/neu در كارسينوم سلول سنگفرشي و مخاط ديسپلاستيك و طبيعي دهان. مجله دانشکده دندانپزشکی اصفهان [اینترنت]. 5می2016 [ارجاع شده 20آوریل2024];12(1):33-2. Available from: http://jids.journalonweb.ir/index.php/jids/article/view/1141

میزان دانلود در سال میلادی جاری

Download data is not yet available.

سخن سردبیر

دکتر رامین مشرف

مجله‌ دانشکده دندان‌پزشکی اصفهان از سال 1383 به زبان فارسی و با هدف انتشار ماحصل زحمات پژوهشی اساتید و دانشجویان دندان‌پزشکی ....

ادامه

شماره کنونی

پشتیبانی و راهنمایی

         doaj

 

Copyright © 2021, This is an original open-access article distributed under the terms of the Creative Commons Attribution-noncommercial 4.0 International License which permits copy and redistribute of the material just in noncommercial usages with proper citation.

کلیه حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان می باشد