بررسی فراوانی درصد استرپتوکوک میتیس در پلاک میکروبی همراه با بیماری ژنژیویت و اثر آنتی بیوتیک‌های بتالاکتام بر این باکتری

  • پریچهر غلياني دانشیار، گروه بیماری‌های دهان و دندان، دانشکده دندان‌پزشكي، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان
  • منصوره آزاده کارشناس ارشد میکروبیولوژی، فلاورجان، دانشگاه آزاد فلاورجان، اصفهان
  • روحا كسري كرمانشاهي استاد، گروه میکروب شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه الزهرا (س) تهران، تهران
  • محمد رضا زرگر زاده دکتری تخصصی فارموسیوتیکس، داروسازی فارابی، اصفهان
  • p Ghalaiani Associate Professor, Department of Oral Medicine and Torabinejad Dental Research Center, School of Dentistry, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan.
  • M Azadeh
  • R Kasra Kermanshahi Professor, Department of Microbiology, Alzahra University, Tehran.
  • MR Zargarzadeh MS in Pharmaceutics, Farabi Pharmaceutical Company, Isfahan.

چکیده

 

مقدمه: پلاک میکروبی عمده‌ترین عامل ایجاد کننده بیماری‌های شایع دهان از جمله پوسیدگی دندان و بیماری‌های لثه و بافت‌های پریودنتال از جمله ژنژیویت می‌باشد. ژنژیویت يك بيماري التهابي مخرب است و حذف پلاک میکروبی هدف اصلی درمان این بیماریست. هدف از انجام این پژوهش، شناسايي باكتري‌هاي ناحيه بيمار و درصد آنها بود. همچنین اثر انواع آنتی بیوتیک‌های بتالاکتام بر باکتری‌های شناسایی شده بررسی شد.

مواد و روش‌ها: در این پژوهش توصیفی تحلیلی و تجربی، 100 بیمار مراجعه کننده به بخش بیماری‌های دهان دانشکده دندان‌پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال‌های 1383-1382 مورد پژوهش قرار گرفتند. با استفاده از پروب پریودنتال از پلاک موجود در ناحیه سرویکال دندان‌های قدامی مبتلا به ژنژیویت نمونه برداری شد. نمونه‌ها به محیطهای کشت بلاد آگار و شوکلات آگار انتقال داده شد. تعداد کل 361 محیط کشت باکتری مورد بررسی قرار گرفت که با آزمون‌های بیوشیمیایی شناسایی شدند. با روش کربی بایر Kerby –Bauer)) سویه استرپتوکوک میتیس به ده نوع آنتی بیوتیک تعیین حساسیت شد و وجود اختلاف بین میانگین قطر هاله عدم رشد نمونه‌های مورد آزمایش با سویه‌های استاندارد معین گردید. اطلاعات به دست آمده توسط آزمون آماری t- test و با استفاده از
نرم افزار spss مورد تحلیل قرار گرفت.

یافته‌ها: در اين پژوهش تعداد کل محیطهای کشت باكتري‎ها 361 عدد بود که گونه استرپتوكوكوس شناسايي شده 204 (98/55 درصد) محیط کشت بود. از این میزان، استرپتوكوكوس میتیس 93/12 موارد را به خود اختصاص داد. سویه‌های اسرتپتوكوكوس ميتيس به آنتي‎بيوتيك‌هاي بتالاکتام با حساسیت بیش از 80 درصد جواب دادند، به استثنای پني‎سيلين و آمپي‎سيلين که بیش از 70 درصد سویه‌ها به آنها حساس بودند. 2 درصد سويه‎ها به كليندامايسين حساسیت نشان دادند.

نتیجه‌‌گیری: با توجه به تاثیر آنتی بیوتیک‌های بتالاکتام بر سویه‌های استرپتوکوک میتیس، آنتی‌بیوتیک‌ها ممکن است به عنوان روشی موثر در کنار روش‌های دندان‌پزشکی به پیشبرد موفق درمان ژنژيویت منجر شوند.

كليد واژه‌ها: ژنژیویت، استرپتوكوكوس میتیس، آنتی‌بیوتیک‌های بتالاکتام.
چاپ شده
2010-11-14
استناد به مقاله
1.
غليانيپ, آزادهم, كسري كرمانشاهير, زرگر زادهمر, Ghalaiani p, Azadeh M, Kasra Kermanshahi R, Zargarzadeh M. بررسی فراوانی درصد استرپتوکوک میتیس در پلاک میکروبی همراه با بیماری ژنژیویت و اثر آنتی بیوتیک‌های بتالاکتام بر این باکتری. مجله دانشکده دندانپزشکی اصفهان [اینترنت]. 14نوامبر2010 [ارجاع شده 19آوریل2024];6(3):203-6. Available from: http://jids.journalonweb.ir/index.php/jids/article/view/196

میزان دانلود در سال میلادی جاری

Download data is not yet available.

سخن سردبیر

دکتر رامین مشرف

مجله‌ دانشکده دندان‌پزشکی اصفهان از سال 1383 به زبان فارسی و با هدف انتشار ماحصل زحمات پژوهشی اساتید و دانشجویان دندان‌پزشکی ....

ادامه

شماره کنونی

پشتیبانی و راهنمایی

         doaj

 

Copyright © 2021, This is an original open-access article distributed under the terms of the Creative Commons Attribution-noncommercial 4.0 International License which permits copy and redistribute of the material just in noncommercial usages with proper citation.

کلیه حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان می باشد