Evaluation of the relationship between osteoporosis and periodontal diseases

  • وحید اصفهانیان استادیار، گروه پریودونتیکس، دانشکده دندان‌پزشکی، دانشگاه آزاد اسلامي، واحد خوراسگان، اصفهان، ایران
  • احسان رفیعی دستیار تخصصی، گروه پریودونتیکس، دانشکده دندان‌پزشکی، دانشگاه آزاد اسلامي، واحد خوراسگان، اصفهان، ایران
  • مهرنوش توکلی دندان‌پزشک، اصفهان، ایران
  • الهه رفیعی دستیار تخصصی، کمیته پژوهش‌های دانشجویی، گروه ارتودنتيكس، دانشکده دندان‌پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
  • Vahid Esfahanian Assistant Professor, Department of Periodontics, School of Dentistry, Khorasgan Branch, Islamic Azad University, Isfahan, Iran
  • Ehsan Rafiei Post Graduate Student, Department of Periodontics, School of Dentistry, Khorasgan Branch, Islamic Azad University, Isfahan, Iran
  • Mehrnoush Tavakoli DDS, Isfahan, Iran
  • Elaheh Rafiei Post Graduate Student, Dental Students Research Center, Department of Orthodontics, School of Dentistry, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran

چکیده

مقدمه: استئوپروز و بیماری پریودنتال بيماري‌هایي چندعاملي هستند كه عموماً مرتبط با افزايش سن مي‌باشند. هدف از اين مطالعه بررسي ارتباط بين بيماري‌هاي پريودنتال و پوكي استخوان بود.

مواد و روش‌ها: در اين مطالعه‌ی تحليلي- مقطعي، از تعداد 98 زن كه از آن‌ها تست سنجش تراكم استخوان تهيه شده بود و مورد معاينات پريودنتال قرار گرفته بودند، 75 نمونه كه شرايط ورود به مطالعه را داشتند انتخاب و به سه گروه 25 تایی با ميانگين سني يكسان، دسته‌بندي شدند. معاينات پريودنتال شامل تعداد دندان‌هاي از دست رفته، عمق پروبينگ، تحليل لثه، از دست دادن چسبندگي كلينيكي، شاخص پلاك و شاخص لثه‌اي انجام شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از آزمون تحليل واريانس و ضريب همبستگي پيرسون صورت گرفت (05/0 = α).

یافته‌ها: ميزان از دست رفتن چسبندگي كلينيكي، شاخص لثه‌اي، در افراد استئوپروتيك(004/0=p value) و ميزان تحليل لثه در گروه‌هاي استئوپروتيك و استئوپنيك نسبت به گروه نرمال (001/0 =p value ) به طورمعني‌داري بيشتر بود. در مورد شاخص پلاك، شاخص لثه‌اي، عمق پروبينگ و تعداد دندان موجود در دهان تفاوت معني‌دار گزارش نشد(05/0p value > ). همبستگي سن با شاخص لثه‌اي (001/0 =p value )، شاخص پلاك (03/0 =p value ) و تحليل لثه (001/0 = p value) مستقيم و معني‌دار بود، در صورتي‌كه اين رابطه با عمق پروبينگ واز دست رفتن چسبندگي كلينيكي معني‌دار نبود (05/0p value > ). شاخص لثه‌اي با شاخص پلاك (00002/0 = p value) و عمق پروبينگ (00003/0 =p value ) ارتباط مستقيم و معني‌دار داشت ولي رابطه‌ی آن با تحليل لثه و از دست رفتن چسبندگي كلينيكي تفاوت معنی‌دار نداشت (05/0 p value >). شاخص پلاك با تحليل لثه
(01/0=p value ) و عمق پروبينگ (005/0 = p value) هم ارتباط مستقيم و معني‌دار داشت اما ارتباط آن با از دست رفتن چسبندگي كلينيكي معني‌دار نبود ( 05/0p value > ).

نتیجه‌‌گیری: با توجه به این محدوديت‌هاي مطاله، رابطه‌ی بين از دست رفتن چسبندگي با كاهش تراكم استخوان مطرح می‌کند كه پوكي استخوان مي‌تواند از جمله عوامل زمينه‌ساز تشديد بيماري‌هاي پريودنتال به‌شمار رود. بررسی‌های بیشتر توصیه می‌گردد.

كليد واژه‌ها: بيماري‌هاي پريودنتال، پوك استخوانی، تراكم استخوان

چاپ شده
2014-07-26
استناد به مقاله
1.
اصفهانیانو, رفیعیا, توکلیم, رفیعیا, Esfahanian V, Rafiei E, Tavakoli M, Rafiei E. Evaluation of the relationship between osteoporosis and periodontal diseases. مجله دانشکده دندانپزشکی اصفهان [اینترنت]. 26جولای2014 [ارجاع شده 28مارس2024];10(5):353-61. Available from: http://jids.journalonweb.ir/index.php/jids/article/view/840

میزان دانلود در سال میلادی جاری

Download data is not yet available.

سخن سردبیر

دکتر رامین مشرف

مجله‌ دانشکده دندان‌پزشکی اصفهان از سال 1383 به زبان فارسی و با هدف انتشار ماحصل زحمات پژوهشی اساتید و دانشجویان دندان‌پزشکی ....

ادامه

شماره کنونی

پشتیبانی و راهنمایی

         doaj

 

Copyright © 2021, This is an original open-access article distributed under the terms of the Creative Commons Attribution-noncommercial 4.0 International License which permits copy and redistribute of the material just in noncommercial usages with proper citation.

کلیه حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان می باشد