تعیین و مقایسه‌ی توزیع فراوانی آنتی ژن‌های HLADR1-7 در انواع بیماری لیکن پلان دهانی به روش PCR

  • پریچهر غلیانی دانشیار گروه بیماری‌های دهان فک و صورت، دانشکده‌ی دندان‌‌پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
  • غلامرضا جهانشاهی دانشیار گروه آسیب شناسی دهان فک و صورت، دانشکده‌ی دندان‌‌پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
  • فریال درمیانی طباطبائی متخصص بیماری‌های دهان فک و صورت، دانشکده‌ی دندان‌‌پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران.
  • Parichehr Ghalyani Associate Professor, Department of Oral Medicine, School of Dentistry and Torabinejad Dental Research Center, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran.
  • Gholam Reza Jahanshahi Associate Professor, Department of Oral and Maxillofacial Pathology, School of Dentistry and Torabinejad Dental Research Center, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran.
  • Ferial Dormiani Tabatabaei Postgraduate student, Department of Oral Medicine, School of Dentistry, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran.

چکیده

مقدمه: لیکن پلان بیماری مزمن پوستی- مخاطی است که اتیولوژی و پاتوژنز نامشخصی داشته و امروزه اختلالات ایمنی (هومورال، سلولی) و عوامل ژنتیک از جمله HLA، در پاتوژنز آن مطرح می‌باشند. مطالعه‌ی حاضر جهت تعیین و مقایسه‌ی توزیع فراوانی آنتیژن‌های HLADR1-7 در انواع بیماری لیکن پلان دهانی طراحی گردید.

مواد و روش‌ها: مطالعه‌ی حاضر مطالعه‌ای مورد- شاهدی بوده و بر روی 66بیمار داراي ليكن پلان، از اردیبهشت 1387 تا مرداد 1388 انجام گرفت. نمونهها در 6گروه 11تايي مورد بررسي قرار گرفتند. بعد از تایید تشخیص بیماران به روش بالینی و پاتولوژی، جهت بررسی وجود انواع آنتی‌ژن HLADR1-7 به روش PCR از هر کدام از افراد، یک نمونه‌ی خون کامل تهیه شد. آنالیز اطلاعات با استفاده از آزمون‌های آماری کای دو و t-test و نیز آزمون‌های کوکران و مک نمار انجام شد. (05/0=α)

یافته‌ها: بین فراوانی وجود HLADR2، با بیشترین فراوانی در شکل بولوز و کم‌ترین فراوانی در شکل پلاک تفاوت معنی‌دار وجود داشت. بین فراوانی وجود HLADR3 نیز تفاوت معنی‌دار دیده شد، به طوری که بیشترین آن در نوع پاپولر و کم‌ترین آن در اشکال رتیکولر و بولوز بود و در شکل پلاک نیز با اختلاف معنی‌دار بیشتر از اشکال رتیکولر و بولوز به نظر رسید. تفاوت معنی‌داری نیز بین فراوانی وجود HLADR4 با بیشترین آن در شکل اروزیو و کم‌ترین آن در نوع پاپولر وجود داشت  و در انواع رتیکولر و اریتماتوز بیشتر از نوع پاپولر بود. از طرف دیگر بین فراوانی وجود آنتی‌ژن HLADR7 در اشکال مختلف لیکن پلان با بیشترین آن در شکل پلاک و کم‌ترین آن در شکل بولوز تفاوت معنی‌دار وجود داشت  که در انواع رتیکولر و اریتماتوز  و پاپولر کمتر از شکل پلاک بود.

نتیجه‌‌گیری: با توجه به محدودیت های این مطالعه، بین فراوانی وجود بعضی از انواع آنتی‌ژن HLADR در اشکال مختلف لیکن پلان دهانی تفاوت معنی‌دار مشاهده گردید واحتمال تأثیر وجود این آنتی‌ژن‌ها در بروز برخی از اشکال لیکن پلان میرود. نياز به بررسيهاي بيشتر توصیه می شود.

كليد واژه‌ها: لیکن پلان دهانی، آنتی ژن، HLA، PCR
چاپ شده
2011-03-15
استناد به مقاله
1.
غلیانیپ, جهانشاهیغ, درمیانی طباطبائیف, Ghalyani P, Jahanshahi GR, Dormiani Tabatabaei F. تعیین و مقایسه‌ی توزیع فراوانی آنتی ژن‌های HLADR1-7 در انواع بیماری لیکن پلان دهانی به روش PCR. مجله دانشکده دندانپزشکی اصفهان [اینترنت]. 15مارس2011 [ارجاع شده 18آوریل2024];6(4):364-70. Available from: https://jids.journalonweb.ir/index.php/jids/article/view/230

میزان دانلود در سال میلادی جاری

Download data is not yet available.

سخن سردبیر

دکتر رامین مشرف

مجله‌ دانشکده دندان‌پزشکی اصفهان از سال 1383 به زبان فارسی و با هدف انتشار ماحصل زحمات پژوهشی اساتید و دانشجویان دندان‌پزشکی ....

ادامه

شماره کنونی

پشتیبانی و راهنمایی

         doaj

 

Copyright © 2021, This is an original open-access article distributed under the terms of the Creative Commons Attribution-noncommercial 4.0 International License which permits copy and redistribute of the material just in noncommercial usages with proper citation.

کلیه حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان می باشد