مقایسه بالینی نوعی شیارپوش خود اچ کننده با یک شیارپوش متداول: یک مطالعه 12 ماهه

  • شهرزاد جوادی نژاد استاديار، گروه دندان‌پزشکی کودکان، دانشكده دندان‌پزشكي، دانشگاه آزاد اسلامي، واحد خوراسگان، اصفهان، ايران.
  • پروین میرزا کوچکی بروجنی استادیار، گروه دندان‌پزشكي ترمیمی، دانشكده دندان‌پزشكي، دانشگاه آزاد اسلامي خوراسگان، اصفهان، ايران.
  • مرتضي سالكي دستيار تخصصي، گروه دندان‌پزشكي كودكان، دانشكده دندان‌پزشكي، دانشگاه آزاد اسلامي خوراسگان، اصفهان، ايران
  • فاطمه حاجی زاده دستیار تخصصی، گروه ارتودنسی، دانشکده دندان‌پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
  • Shahrzad Javadinejad Assistant Professor, Department of Pediatric Dentistry, School of Dentistry, Khorasgan Branch, Islamic Azad University, Isfahan, Iran.
  • Parvin Mirzakoucheki Borojeni Assistant Professor, Department of Operative Dentistry, School of Dentistry, Khorasgan Branch, Islamic Azad University, Isfahan, Iran.
  • Morteza Saleki Postgraduate Student, Department of Pediatric Dentistry, School of Dentistry, Khorasgan Branch, Islamic Azad University, Isfahan, Iran.
  • Fatemeh Hajizadeh Postgraduate Student, Department of Orthodontics, School of Dentistry, Isfahan University of Medical sciences, Isfahan, Iran.

چکیده

مقدمه: شیارپوش های خود اچ کننده اخیراَ معرفی شده اند واستفاده ازآنها منجر به حذف مراحل اچ و شستشو،  کاهش زمان کار احتمالا افزایش همکاری کودک می شود. مطالعه بالینی حاضر، با هدف مقایسه میزان گیر، وقوع پوسیدگی و پیوستگی لبه ای نوعی شیارپوش خود اچ کننده(Prevent seal) با یک شیارپوش متداول (Concise) در یک دوره 12 ماهه  انجام شد.

مواد  و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 192 دندان مولر اول دایمی در 48 کودک 7 تا 9 ساله شیارپوشی شدند. از شیارپوش خود اچ کننده، به طور تصادفی برای سیل نمودن مولر اول دایمی مندیبل در یک سمت ومولر اول دایمی ماگزیلا در سمت دیگرواز شیارپوش متداول (همراه با اچ و شستشو)نیزدر دو دندان مولر اول دایمی دیگر استفاده شد. ارزیابی بالینی در زمانهای3، 6و12 ماه توسط دندانپزشک دیگری انجام شد. گیر شیارپوش به صورت گیر کامل، قسمتی از دست رفته و کاملاَ از دست رفته طبقه بندی شد. وقوع پوسیدگی نیز مورد ارزیابی قرار گرفت وپیوستگی لبه ای شیارپوش نیز بر اساس معیارهایmodified U.S. Public health Service (USPHS) ارزیابی شدند. داده ها با استفاده ازآزمونهای آماری Friedman، Wilcoxon signed Rank و McNemarتوسط نرم‌افزار SPSS واکاوی گردیدند.(α=05/0)

یافته ها: در پایان 12 ماه، شیارپوش Conciseگیر بیشتری(5/87%) را نسبت به شیارپوش Prevent seal (5/12%) با اختلاف آماری معنی دار (001/0P value<)از خود نشان داد. در ارتباط با پیوستگی لبه ای شیارپوشها، Concise نتایج بهتری را با اختلاف معنی دار ازنظر آماری نسبت به Prevent seal در هر دوره پیگیری نشان داد(001/0P value<)، اما هیچ اختلاف آماری معنی داری دروقوع پوسیدگی بین دو گروه مشاهده نشد(99/0P value).

نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نشان داد که گیر و پیوستگی لبه ای شیار پوش خود اچ کننده در ارزیابی12ماهه کمتر از شیار پوش متداول می باشد.

کلید واژه ها: شیارپوش ها، کارآزمایی بالینی، پیوستگی لبه ای دندانی
چاپ شده
2012-04-02
استناد به مقاله
1.
جوادی نژادش, میرزا کوچکی بروجنیپ, سالكيم, حاجی زادهف, Javadinejad S, Mirzakoucheki Borojeni P, Saleki M, Hajizadeh F. مقایسه بالینی نوعی شیارپوش خود اچ کننده با یک شیارپوش متداول: یک مطالعه 12 ماهه. مجله دانشکده دندانپزشکی اصفهان [اینترنت]. 2آوریل2012 [ارجاع شده 4ژوئن2023];8(2):99-08. Available from: https://jids.journalonweb.ir/index.php/jids/article/view/472

میزان دانلود در سال میلادی جاری

Download data is not yet available.

Most read articles by the same author(s)

سخن سردبیر

دکتر رامین مشرف

مجله‌ دانشکده دندان‌پزشکی اصفهان از سال 1383 به زبان فارسی و با هدف انتشار ماحصل زحمات پژوهشی اساتید و دانشجویان دندان‌پزشکی ....

ادامه

شماره کنونی

پشتیبانی و راهنمایی

         

 

Copyright © 2021, This is an original open-access article distributed under the terms of the Creative Commons Attribution-noncommercial 4.0 International License which permits copy and redistribute of the material just in noncommercial usages with proper citation.

کلیه حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان می باشد