بررسی و مقایسه ی شیوع انواع ضایعات پری آپیکال دهان در بیماران مراجعه کننده به بخش آسیب شناسی دانشکده دندان پزشکی اصفهان در سه دوره زمانی مختلف( 1394-1367 )

  • پرویز دیهیمی Parviz Deyhimi استاد، مرکز تحقیقات دندان‌پزشکی، گروه آسیب‌شناسی دهان، فک و صورت، دانشکده‌ی دندان‌پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
  • فریماه کاظم زاده Farimah Kazemzadeh دانشجوی دندان‌پزشکی،کمیته‌ی پژوهش‌های دانشجویی، دانشکده‌ی دندان‌پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
  • مروارید فنایی Morvarid Fanaie کارشناس، گروه آسیب‌شناسی دهان، فک و صورت، دانشکده‌ی دندان‌پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

چکیده

مقدمه: بیماری‌های پری‌اپيكال دندانی، نتیجه‌ی نهایی پولپیت‌های درمان نشده یا نقصان درمان‌های ریشه هستند. هدف از این مطالعه، تعیین و مقایسه‌ی شیوع انواع ضایعات پری‌اپیکال دهان برحسب متغیرهای دموگرافیک در مراجعین بخش آسیب‌شناسی دهان دانشکده‌ی دندان‌پزشکی اصفهان در سه دوره‌ی زمانی مختلف از سال 1367 تا 1394 بود.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه‌ی توصیفی گذشته‌نگر، نمونه‌های بیوپسی موجود در بایگانی بخش آسیب‌شناسی دهان دانشکده‌ی دندان‌پزشکی اصفهان از سال 1367 تا 1394 مورد مطالعه قرار گرفت. ضایعات پری‌اپیکال بر اساس متغیرهای سن، جنس، نوع ضایعه، علت ایجاد ضایعه و محل ایجاد ضایعه بررسی و مقایسه گردید. جهت تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS نسخه‌ی 22 استفاده شد. بعد از جمع‌آوری اطلاعات، داده‌ها توسط آزمون‌های آماری 2χ، Fisher's exact test، واریانس یک طرفه ANOVA و Tukey آنالیز شدند (α = 0/05).

یافته‌ها: از 10686 مورد بیوپسی دهان، 582 مورد (5/44 درصد) مربوط به ضایعات پری‌اپیکال بود. از 582 ضایعه‌ی پری‌اپیکال، 71/1 درصد، دنتال گرانولوم و 15/3 درصد، کیست رادیکولر بودند و سایر موارد با درصد شیوع بسیار کمتر پس از آن‌ها قرار داشتند که 41/4 درصد در مردان و 58/1 درصد در زنان دیده شد. شایع‌ترین توزیع فراوانی در گروه سنی 21-30 سال بود. شایع‌ترین محل درگیری در مولرهای مندیبل با 48/3  درصد و سپس در ناحیه‌ی انسیزورهای ماگزیلا با 32/5 درصد و مولرهای ماگزیلا با 21/4 درصد موارد بود. توزیع فراوانی ضایعات پری‌اپیکال در دوره‌ی اول، 11 درصد، دوره‌ی دوم، 23/9 درصد و در دوره‌ی سوم، 65/1 درصد بود.

نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که شیوع ضایعات پری‌اپیکال در دوره‌ی اخیر افزایش چشمگیری داشته است. افزایش بروز ضایعات پری‌اپیکال ثانویه به درمان ریشه در دوره‌ی دوم و سوم نسبت به دوره‌ی اول مؤید درمان ناقص ریشه در بیماران می‌باشد.

کلید واژه‌ها: شیوع، ضایعات پری‌اپیکال، پریودنتیت اپیکال، درمان ریشه

بیوگرافی نویسنده

پرویز دیهیمی Parviz Deyhimi, استاد، مرکز تحقیقات دندان‌پزشکی، گروه آسیب‌شناسی دهان، فک و صورت، دانشکده‌ی دندان‌پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

استاد گروه آسیب شناسی دهان وفک وصورت دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان،مدیر گروه آسیب شناسی دهان وفک وصورت

چاپ شده
2017-08-20
استناد به مقاله
1.
Parviz Deyhimiپد, Farimah Kazemzadehفکز, Morvarid Fanaieمف. بررسی و مقایسه ی شیوع انواع ضایعات پری آپیکال دهان در بیماران مراجعه کننده به بخش آسیب شناسی دانشکده دندان پزشکی اصفهان در سه دوره زمانی مختلف( 1394-1367 ). مجله دانشکده دندانپزشکی اصفهان [اینترنت]. 20آگوست2017 [ارجاع شده 3جولای2024];:291-9. Available from: https://jids.journalonweb.ir/index.php/jids/article/view/1203

میزان دانلود در سال میلادی جاری

Download data is not yet available.

سخن سردبیر

دکتر رامین مشرف

مجله‌ دانشکده دندان‌پزشکی اصفهان از سال 1383 به زبان فارسی و با هدف انتشار ماحصل زحمات پژوهشی اساتید و دانشجویان دندان‌پزشکی ....

ادامه

شماره کنونی

پشتیبانی و راهنمایی

         doaj

 

Copyright © 2021, This is an original open-access article distributed under the terms of the Creative Commons Attribution-noncommercial 4.0 International License which permits copy and redistribute of the material just in noncommercial usages with proper citation.

کلیه حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان می باشد