تأثير ريختن مجدد بر آزادسازي عناصر نوعی آلياژ بر پایه فلز (Base metal)

  • فرشاد باجغلی استادیار، عضو مرکز تحقیقات دندان‌پزشکی ترابی‌نژاد، گروه پروتزهای دندانی، دانشکده دندان‌پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران.
  • احسان قاسمی استادیار، عضو مرکز تحقیقات دندان‌پزشکی ترابی‌نژاد، گروه پروتزهای دندانی، دانشکده دندان‌پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران.
  • امير يزداني دانشجوی دندان‌پزشکی، عضو کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده دندان‌پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ايران.
  • Farshad Bajoghli Assistant Professor, Torabinejad Dental Research Center, Department of Prosthodontics, School of Dentistry, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran.
  • Ehsan Ghasemi Assistant Professor, Torabinejad Dental Research Center, Department of Prosthodontics, School of Dentistry, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran.
  • Amir Yazdani Dental Student, Student Research Committee,School of Dentistry, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran.

چکیده

مقدمه: سميت آلياژهاي دندان‌پزشكي به تركيب آن آلياژ و عناصري كه آزاد مي‌كنند، بستگي دارد. که این موضوع خود ممکن است تحت تأثیر عمل ریکستنیگ آلیاژ قرار گیرد. هدف از اين پژوهش، ارزيابي تأثير ريختگي مجدد در آزاد‌سازي عناصر آلياژ بيس متال نوع Verabond بود.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی- آزمایشگاهی آلياژ Verabond مورد بررسي قرار گرفت. ابتدا الگوهاي مومي مکعب مستطیلی در ابعاد ( mm4/1×13×11) تهيه شدند و سپس ديسك‌هاي آلياژ ( mm4/1×13×11) با تركيب صد در صد آلياژ تازه، 50 درصد ريختگي و 50 درصد ريختگي مجدد، صد در صد ريختگي مجدد تهيه شدند و سپس ديسك‌هاي آلياژ همانند شرایط کلینیکی اتمام و پرداخت شد پاليش شده و در اتوكلاو استريل شد. هر نمونه در دمای 37 درجه سانتی‌گراد داخل بزاق مصنوعي به مدت 72 ساعت نگهداری شد. سپس نمونه‌ها از داخل بزاق خارج گردید و براي اندازه‌گيري به وسيله دستگاه اسپكتروفتومتري اتميك ابزوربشن جهت بررسی عناصر فلزی آزاد فرستاده شد و نتايج به وسيله آزمون‌هاي آناليز واريانس يك طرفه و آزمون تكميل كننده Tukey مورد بررسي قرار گرفتند (05/0 = α).

یافته‌ها: در سه تركيب تهيه شده از آلياژ Verabond آزمون نشان دهنده اختلاف معني‌داري بين گروه ريختگي و ريختگي مجدد بود. آزادسازي عناصر به ترتیب تيتانيوم، نيكل، آلومينيوم و كروم در روش ريختگي مجدد به صورت معني‌داري بيشتر از روش ريختگي بود. (05/0p value < ) عناصر برليوم، موليبدن و كبالت پايين‌تر از حد تشخيص دستگاه اسپكتروفتومتري بودند.

نتیجه‌‌گیری: بر اساس نتایج این مطالعه انجام عمل ريختگي مجدد باعث افزايش آزادسازي عناصر آلياژ مي‌شود و بهتر است از انجام عمل ريختگي مجدد اجتناب شود.

كليد واژه‌ها: بزاق مصنوعي، اسپکتروفتومتری اتمیک، روش ريختگي دنداني.
چاپ شده
2012-03-15
استناد به مقاله
1.
باجغلیف, قاسمیا, يزدانيا, Bajoghli F, Ghasemi E, Yazdani A. تأثير ريختن مجدد بر آزادسازي عناصر نوعی آلياژ بر پایه فلز (Base metal). مجله دانشکده دندانپزشکی اصفهان [اینترنت]. 15مارس2012 [ارجاع شده 3جولای2024];7(5):763-9. Available from: https://jids.journalonweb.ir/index.php/jids/article/view/451

میزان دانلود در سال میلادی جاری

Download data is not yet available.

سخن سردبیر

دکتر رامین مشرف

مجله‌ دانشکده دندان‌پزشکی اصفهان از سال 1383 به زبان فارسی و با هدف انتشار ماحصل زحمات پژوهشی اساتید و دانشجویان دندان‌پزشکی ....

ادامه

شماره کنونی

پشتیبانی و راهنمایی

         doaj

 

Copyright © 2021, This is an original open-access article distributed under the terms of the Creative Commons Attribution-noncommercial 4.0 International License which permits copy and redistribute of the material just in noncommercial usages with proper citation.

کلیه حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان می باشد